We zijn vandaag, zoals aangegeven in onze vorige blog, bij de Amerikaanse ambassade geweest in Amsterdam voor een persoonlijk interview.
We moesten ons melden bij de ambassade aan het Museumplein. Gelukkig waren we net op tijd, want het verkeer stond in Amsterdam muur vast! We merkten meteen op dat ze bij de ambassade behoorlijk strikt en streng zijn. Zo mochten we geen elektronische apparatuur (telefoons bijvoorbeeld) meenemen. We hadden geen idee hoe lang het interview zou duren, daarom hadden we voorzieningen meegenomen voor onze kinderen (zoals speelgoed, luiers, etc). Tot onze verbazing is niets daarvan toegestaan! Alléén de papieren die nodig zijn voor het verkrijgen van de vergunning zijn toegestaan.
Eenmaal binnen was het vooral wachten totdat wij werden omgeroepen om als gezin bij een balie te verschijnen. Daar werden verschillende documenten geverifieerd en moesten we van ieder gezinslid een pasfoto overhandigen. Daarna moesten we terug naar de wachtruimte en geduldig op onze volgende oproep bij een andere balie wachten. En of we geduld moesten hebben: het duurde anderhalf uur voordat we weer aan de beurt waren. De wachtruimte is klein en formeel en zit vol met mensen. Je kunt je dus wel voorstellen dat dit best een uitdaging is geweest met onze boys! Gelukkig hebben ze het heel erg goed gedaan.
Bij de laatste balie werden er nog een paar inhoudelijke vragen over de O-1 petitie gesteld aan Thomas. Daarna nog even onze vingerafdrukken afgeven en toen kwam, na 2 uur bij de ambassade te zijn geweest, het verlossende woord:
Dit betekent dat onze immigratie procedure volledig is afgerond: we mogen vanaf nu als gezin naar de VS reizen om daar te wonen, werken en leven.
De volgende stap is het regelen van vliegtickets en een (tijdelijke) expat woning. Dat gaan we in samenwerking doen met een gespecialiseerd bedrijf, aangewezen door Thomas zijn werkgever. Maar hier meer over in een volgende blog.
Tot dan!
xoxo
We moesten ons melden bij de ambassade aan het Museumplein. Gelukkig waren we net op tijd, want het verkeer stond in Amsterdam muur vast! We merkten meteen op dat ze bij de ambassade behoorlijk strikt en streng zijn. Zo mochten we geen elektronische apparatuur (telefoons bijvoorbeeld) meenemen. We hadden geen idee hoe lang het interview zou duren, daarom hadden we voorzieningen meegenomen voor onze kinderen (zoals speelgoed, luiers, etc). Tot onze verbazing is niets daarvan toegestaan! Alléén de papieren die nodig zijn voor het verkrijgen van de vergunning zijn toegestaan.
Eenmaal binnen was het vooral wachten totdat wij werden omgeroepen om als gezin bij een balie te verschijnen. Daar werden verschillende documenten geverifieerd en moesten we van ieder gezinslid een pasfoto overhandigen. Daarna moesten we terug naar de wachtruimte en geduldig op onze volgende oproep bij een andere balie wachten. En of we geduld moesten hebben: het duurde anderhalf uur voordat we weer aan de beurt waren. De wachtruimte is klein en formeel en zit vol met mensen. Je kunt je dus wel voorstellen dat dit best een uitdaging is geweest met onze boys! Gelukkig hebben ze het heel erg goed gedaan.
Bij de laatste balie werden er nog een paar inhoudelijke vragen over de O-1 petitie gesteld aan Thomas. Daarna nog even onze vingerafdrukken afgeven en toen kwam, na 2 uur bij de ambassade te zijn geweest, het verlossende woord:
your visa is...
Dit betekent dat onze immigratie procedure volledig is afgerond: we mogen vanaf nu als gezin naar de VS reizen om daar te wonen, werken en leven.
De volgende stap is het regelen van vliegtickets en een (tijdelijke) expat woning. Dat gaan we in samenwerking doen met een gespecialiseerd bedrijf, aangewezen door Thomas zijn werkgever. Maar hier meer over in een volgende blog.
Tot dan!
xoxo
Top!
BeantwoordenVerwijderen