#7 Vijf maanden verder in Amerika

Hallo lieve lezers,

Jullie zullen wel gedacht hebben, die Thomas en Talitha vergeten door hun drukke avontuur helemaal te bloggen.
Niets is minder waar! 
We hebben best een druk leventje hier in het Amerikaanse, maar voor het bloggen willen we al onze focus en energie leggen wat soms lastig te plannen is.

De titel zegt het al we zijn alweer 5 maanden verder in totaal.
Eerlijk gezegd vinden we het voorbij vliegen.
De tijd lijkt hier sneller te gaan dan in Nederland. Dat komt doordat we alles wat we hier doen een soort van nieuw en de eerste keer is.
Tot nu toe bevalt het leven in de Bay Area ons goed, het warme weer is hier al een langere tijd aan de gang.
Hoewel de zomer officieel 21 juni is begonnen hebben we al zeer hete dagen achter de rug (40 graden).
De kinderen genieten daardoor hier volop van het zwembad wat hier bij ons complex zit.
Iedere dag nemen we wel een plons, wat we in Nederland niet snel deden is hier heel gewoon en hoort het bij ons dagelijks leven!

Carlyle Ct

Inmiddels hebben Thomas en ik in April allebei ons rijbewijs in 1 keer gehaald hoeraaaaa!!
Ook dat hebben we doorstaan.
Gelukkig stelde het weinig voor en zijn de regels bijna het zelfde als in Nederland.
Ik wacht alleen nog steeds op mijn rijbewijs pasje...
Waarschijnlijk is er vertraging omdat ik niet over een SSN nummer beschik  (dit heeft met het visum te maken)... Thomas daarentegen had zijn pasje wel binnen 10 dagen ontvangen.
Bellen met DMV (in NL is dat CBR) is nog steeds niet gelukt. 
Nou is het ook mega druk hebben we wel gezien!
Maak niet uit we tuffen gewoon  verder en ook dit komt allemaal goed.

Thomas werkt inmiddels 3 maanden bij Intel en voelt hij zich als een vis in het water.
Er is voldoende uitdaging voor hem en is er zoals in elk bedrijf wel ruimte voor verbetering.
Dit is dus goed nieuws dat hij op zijn plek zit, en dat hij zijn talenten en inzichten goed kan benutten.
Ook is Intel een familiair bedrijf die vaak uitjes organiseert waarbij we als gezin een dag vermaakt en voorzien worden op kosten van Intel.
Zo hebben we een paar weken geleden genoten op het strand van een bbq in Santa Cruz, met daarbij de Boardwalk (Boulevard) waar je in de leukste attracties kan, en dat geheel kosteloos!
Ook hebben we volgende week zaterdag (1 juli) een bijzonder uitje wat Intel gerangeerd heeft namelijk een avondje in het voetbal stadion met 2 bekende clubs die tegen elkaar spelen "San Jose vs Earthquakes met als afsluiter een vuurwerk spectacel. Dat Beloofd wat!

In de tijd van de laatste blogpost tot nu is er natuurlijk veel verandert.

Kids op school, nieuw huis, nieuwe auto, het fulltime werken van Thomas, nieuwe mensen leren kennen, vrienden gemaakt.

We raken iedere dag meer en meer vertrouwd met de dagelijkse dingen die we doen zoals de boodschappen halen, in het verkeer rijden, de taal spreken.

We mogen erg dankbaar zijn dat het tot nu toe echt goed met ons gaat en gezegend zijn met al het moois om ons heen.

Eind april hebben we ook Thomas zijn moeder mogen ontvangen. 

Ze heeft 2 weken bij ons gelogeerd en hebben we haar onze omgeving mogen laten zien.

Onze zoon Liam was 23 april jarig en vonden we het erg leuk voor hem om oma 'tram' over te laten komen. 

Wat een super kado was dat!

Ons volgend leuk vooruitzicht is dat mijn ouders in september a.s ons komen bezoeken voor 2 weken.

Ook hier zien we erg naar uit en willen we graag zo veel mogelijk aan hun laten zien.

Muirwoods Tamalpais-Homestead Valley

Bakerbeach SF

Lemontrees 

#6 De reis naar Californië

Graag vertellen we jullie in deze blogpost hoe onze reis is verlopen op 28 janauri.

Om te beginnen kun je je natuurlijk nagaan dat we na onze verhuisdag geen huis meer hadden. Natuurlijk hadden we het goed voorbereid en hadden we samen met Thomas zijn moeder afgesproken om voor één nacht (26 op 27 januari) in haar huis te verblijven. Onze broer Ronald heeft ons vrijdagmiddag afgezet bij hotel Schiphol, waar we onze laatste nacht in Nederland hebben doorgebracht. De receptioniste (en ook andere mensen overigens) van het hotel merkte op dat we wel heel veel bagage bij ons hadden voor een "vakantiereisje". Het is erg leuk om te horen dat mensen zo enthousiast reageren wanneer we vertellen dat we naar Amerika verhuizen!

We moesten de ochtend van 28 januari vroeg op staan om de pendelbus van 07:20 naar de luchthaven te nemen. Onze vlucht (KL0605) naar San Francisco vertrok die dag om 10:30. Eenmaal bij de balie van KLM aangekomen om onze koffers in te checken, kwamen we er achter dat twee koffers te zwaar waren (oeps!). Misschien had de receptioniste van hotel Schiphol het toch niet helemaal verkeerd gezien en waren we echt te zwaar beladen 😄. Met de vraag of dat we nog een gedeelte van de inhoud van één koffer daar ter plaatse wilde overzetten naar een andere koffer, reageerde wij unaniem: NEE bedankt! dan betalen we maar wat extra! Gelukkig vielen de kosten mee en konden we ons verder begeven naar de douane. De controles waren toch wel een beetje chaotisch en druk. Op zich is dat niet zo'n probleem, maar voor onze jongens was het toch wel een ingrijpende gebeurtenis: schoenen uit, body scan, gefouilleerd worden, etc... Door optimistisch te blijven konden we het toch in goede banen leiden. Na al deze checks was toch echt tijd voor wat ontspanning met een glaasje drinken en wat eten. Nou ja... ontspannen? Met de minuut werd het spannender en niet heel veel later was het dan tijd om te boarden en moesten we ons naar de gate begeven. En daar stond ons vliegtuig dan...

Een snapshot van ons vliegtuig.

Onze gedachten waren niet meer te stoppen: naar wat voor een leven gaat dat vliegtuig ons brengen? Hoe gaan we de kinderen een vlucht van 11 uur laten doorstaan? Wat zullen de kinderen van Amerika vinden? Wat gaan wij er zelf van vinden?

Gelukkig hebben we ervaren dat de vlucht van 11 uur ontzettend is meegevallen. We vlogen comfort class en de beenruimte was zeer comfortabel. Er is meer dan genoeg entertainment aan boord, ook voor de kinderen. Overigens vlogen onze kinderen wel business class, zoals je kunt zien op deze foto:

Na 11 uur gevlogen te hebben kwamen om 12:30 (lokale tijd) aan op San Francisco international airport. Ondanks de lange vlucht waren we niet erg moe en waren we vol verwachting van ons nieuwe avontuur. We konden nog niet zeggen dat we "officieel in Amerika waren, want daarvoor moesten we eerst door de CBP (Customs and Border Protection). Helaas moesten we nog ongeveer een uur wachten voordat een officer van de CBP ons ging ondervragen. Bij deze laatste check wordt nagegaan of wij wel een geldig visum hebben en wat wij precies in Amerika komen doen. Nadat wij zijn ondervraagd, foto's zijn genomen en onze vingerafdrukken zijn afgegeven, verwelkomde de officer ons blij en verheugd: Welcome to the USA!

Eindelijk en wat een opluchting! We hebben de reis doorstaan en we zijn veilig in Amerika aangekomen! Praise the Lord! Ondertussen waren onze koffers al gearriveerd en konden we die meteen ophalen. Onze weg vervolgde zich naar autoverhuurbedrijf Hertz, waar een gezinsauto gereserveerd stond voor ons. Dat duurde echter langer dan wij hadden gehoopt: er waren meer mensen die een auto hadden gereserveerd en het duurde ongeveer een uur voordat wij in onze auto konden stappen. Dat mocht de pret niet drukken:

Wat een ruime gezinswagen! Zeer comfortabel en uiteraard een automaat! We verlaten de luchthaven en rijden naar onze (tijdelijke) verblijfplaats in San Jose. Deze rit was onze eerste gezinservaring in Amerika en ons avontuur is dan nu echt begonnen!

#5 De verhuisdag

Zo mensen, het heeft weliswaar een tijd geduurd, maar daar zijn weer. Er is ook ongelooflijk veel gebeurd in de maand januari waardoor er simpelweg niet genoeg gelegenheid is geweest om te bloggen.

We hebben onze eerste mijlpaal geslagen toen Thomas op 18 januari promoveerde op de TU Delft. Dit is onder andere een vereiste geweest van Thomas zijn toekomstige werkgever. Uiteraard is hij glansrijk gepromoveerd tot Doctor!

Kort daarna (22 januari) hadden we een afscheidsgelegenheid gegeven voor familie en vrienden. Vreemd genoeg hadden we nog niet echt het besef dat dit ook daadwerkelijk een afscheid was. Het was desondanks toch een dag met dubbele gevoelens.

En toen was het moment aangebroken, dat de verhuisploeg op donderdag 26 januari (stipt) om 08:00 voor de deur stond. We waren stiekem toch wel een beetje zenuwachtig voor deze dag! Hoe zou alles verlopen? Zouden we dan vandaag het besef krijgen dat we echt Nederland gaan verlaten?

Zoals je hier ziet konden we letterlijk niet om deze vraag heen! Het is een bizarre gewaarwording als er een hele ploeg je huis staat in te pakken. En helemaal omdat we zelf niets hoefde te doen: alles werd met uiterste zorg voor onze neus ingepakt! Op elke verdieping van ons huis waren mensen druk en al fluitend alles aan het inpakken!

We moeten wel toegeven dat het een geweldig, gezellig en vooral vrolijk team was waarmee we goed konden lachen! De ploeg was van 08:00 in de ochtend tot ongeveer 12:00 bezig met inpakken. En natuurlijk moesten ook de buiken goed gevuld worden: friet met kroketten!

De container werd om 13:00 ingeladen met alle dozen die ze in de ochtend hadden ingepakt. Dit was nog best wel een grote klus omdat er ook grote en zware dozen tussen zaten. Uiteindelijk hebben ze om ongeveer 15:00 de container afgesloten en geseald.

Wat daarna achterbleef was een leeg, kaal en verlaten huis waar voorheen een druk gezin met twee jonge kinderen heeft geleefd. Het is bizar om te beseffen dat dat laatste nu slechts een herinnering is!

We hebben afscheid genomen van het huis met de gedachte dat we hier met veel plezier gewoond hebben en dat we de mooie herinneringen voor altijd met ons mee zullen meenemen...